นิทานพื้นบ้านลาว:เชียงเมี่ยงไป เก็บหมากเผ็ด
มีมื้อหนึ่งขณะที่เจ้าพระยาเเห่งเมืองทวาราวดีได้นั่งกินข้าวอยู่นั้นจึงต้อง การอยากได้หมากเผ็ด(พริก)มากินกับส้มปลา เจ้าพระยาจึงสั่งให้เชียง เมี่ยงรีบไปเก็บหมากเผ็ดอยู่ในสวนมาให้ ฝ่ายเชียงเมี่ยงหลังจากได้รับคำ สั่งจึงรีบลงไปสวนทันที เมื่อไปถึงสวนก็มองหาต้นหมากเผ็ด เชียงเมี่ยง มองซ้ายมองขวาเเละก็เดินวนหาไปรอบๆต้นหมากเผ็ดปรากฎว่าก็บ่มี หมากเผ็ดหล่นลงดินพอที่จะให้เชียงเมี่ยงเก็บไปถวายเจ้าพระยา เชียง เมี่ยงจึงนอนไหว่ห้างเป่าลมหวอดๆใส่หมากเผ็ดหมายจะให้หมากเผ็ด หล่นจากต้นจะได้เก็บไปถวายเเต่จนเเล้วจนเล่าก็ยังไม่มีหมากเผ็ดหล่น จากต้น
ฝ่ายเจ้าพระยาก็รอเเล้วรอเล่าก็ยังไม่เห็นเชียงเมี่ยงกลับมา พระองค์จึง เป็นห่วงเกรงว่าจะเกิดอันตรายกับเชียงเมี่ยงจึงให้คนรับไปหาเชียงเมี่ยง ในสวน พอคนใช้ไปถึงสวนก็เห็นเชียงเมี่ยงนอนไหว่ห้างเป่าหวอดๆใส่ หมากเผ็ดอยู่จึงร้องถามเชียงเมี่ยงว่า"เป็นหยังมานอนอยู่นี่รู้บ่ว่าเจ้าพระยา รออยู่ตั้งนานเเล้ว บ่รู้หรอว่าเจ้าพระยาให้มาเก็บหมากเผ็ดบ่ได้ให้มานอน " เชียงเมี่ยงมะงกมะเงิ่นลุกขึ้นจากนอนไหว่ห้างเเล้วบอกกับคนรับใช้ไปว่า" ซิให้เก็บหมากเผ็ดอยู่ใส บ่เห็นหมากเผ็ดหล่นลงดินจักหน่วย หมากเผ็ด มันมีหลายอยู่เเต่มันคาอยู่บนต้น หมดเเรงซอกหาเเล้วจึงนอนรอให้หมาก เผ็ดหล่นจากต้น ถ้าพระองค์ให้มาบิดเอาจากต้นป่านนี้เอาไปถวาย พระองค์ได้3 - 4 เทื่อเเล้ว ครั้นจะบิดเอาจากต้นก็เป็นการล่วงเกินคำสั่งเจ้า พระยา กลัวว่าจะได้รับโทษตามมาภายหลัง"
ฝ่ายคนใช้กลัวเจ้าพระยาโกรธจึงบิดเอาหมากเผ็ดจากต้นกลับไปถวาย พร้อมกับบอกกับเจ้าพระยาว่า"เชียงเมี่ยงนอนถ้าหมากเผ็ดอยู่ในสวน มัน บอกว่ารอเก็บหมากเผ็ดที่หล่นจากต้น" เจ้าพระยาพอได้ฟังก็หัวเราะคลิ้กๆ เเละคิดถึงคำสั่งของตัวเองที่ไม่ชัดเเจ้งจึงทำให้เชียงเมี่ยงเก็บเอาไปเป็นจุด อ่อนตอบโต้คืน ตะวันเกือบค่ำเเล้ว เชียงเมี่ยงจึงเข้าไปกราบทูลเจ้าพระยาว่า" พระองค์จะ ลงโทษอะไรก็สุดเเต่พระองค์เพราะหมดปัญญาจริงๆที่จะซอกหาหมาก เผ็ดที่หล่นจากต้นนำมาถวาย"หลังจากเจ้าพระยาได้ฟังก็ทำท่าคุยไปเรื่อง อื่นกลัวถ้ารื้อฟื้นเรื่องเก่าขึ้นมาอีกก็กลัวเชียงเมี่ยงจะโจมตีซ้ำอีก
This Article Is Presented By : ร้านขนม ดาวเรือง ช่อง เม็ก@http://www.atchongmek.blogspot.com
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น